مطمئنا این نکته تصادفی نیست که کمپانی های بزرگ تولید کننده دوربین به طور همزمان در حال تولید محصولات میرورلس در رده سنسور های APS-C هستند و اگر شما تصور می کردید که دوره استفاده از دوربین های کراپ سنسور به پایان رسیده است ، احتمالا همانند بسیاری از کارشناسان این بازار در اشتباه بوده اید .
از اواسط ماه مه شاهد معرفی بدنههای APS-C درجه متوسط کانن بودهایم که در اطراف پایهای که بیشتر به آن متعهد است، ساخته شدهاند. ما همچنین دیدهایم که کمپانی فوجیفیلم مدل APS-C جاهطلبانهای را راهاندازی کرده است: این دوربین جدید یک مدل دوربین عکسبرداری و فیلمبرداری پرسرعت است که قابلیتهای Stacked CMOS را به نقطه مقرون به صرفهتری در بازار (حداقل در شرایط نسبی) میرساند. سپس، دیروز، کمپنی سونی پس از چندین سال تمرکز تقریباً انحصاری روی تولید دوربین های فول فریم، سه لنز APS-C را برای سیستم E-mount خود معرفی کرد.
این چیزی شبیه به یک چرخش در صنعت تولید لنز و دوربین است. پس از تعلیق تولید چندین دوربین a6x00 در پاسخ به کمبود تراشه، پیشنهاداتی مبنی بر اینکه تلاشهای سونی برای تولید دوربین های APS-C در حال کاهش است، وجود داشت. و علیرغم وجود دوربین هایی همچون Z50 و Z fc، به نظر می رسید تمرکز کانن و نیکون در درجه اول بر روی کاربران فول فریم باشد.
بنابراین آیا این آغاز یک احیای عمده APS-C است؟
در ظاهر امر چنین به نظر نمی رسد ، اما سیگنال های مثبتی وجود دارد.
شک بسیاری از کارشناسان دوربین های عکاسی بر این بود که تولید دوربین های APS-C از ابتدا یک مسیر انحرافی رو به تکامل بود که قرار بود به یک بن بست تبدیل شود و سرنوشت آن از همان ابتدا مشخص شده بود. در روزهای اولیه تولید دوربینهای DSLR، دوربینهایی حول سنسورهای APS-C و APS-H ساخته میشدند که میتوانستند به لحاظ اقتصادی محصولاتی مقرون به صرفه باشند ، اما اکثر این دوربین ها به گونه ای ساخته می شدند تا تا امکان استفاده مداوم از لنزهای طراحیشده برای فیلمبرداری با لنز های فول فریم را نیز فراهم کنند. این بدان معناست که سیستمهایی با فرمتهای متعدد با استفاده از یک پایه ساخته شدهاند، اما با انگیزهای ذاتی برای سازنده که در صورت امکان به فرمت اصلی و با پشتیبانی خوب بازگردند.
و با استثنائات بسیار کمی، این داستان به همین ترتیب انجام شد: چند لنز زوم استاندارد (یک یا چند گزینه کیت و یک F2.8 ممتاز)، یک زوم با زاویه باز (12-24 میلی متر F4) و .....
یک معادل 35 میلی متری می خواهید؟ از 24 میلی متر قدیمی، بزرگ و گران قیمت استفاده کنید، آیا چیزی وسیع تر از آن می خواهید؟ اجازه دهید شما را به آن F4 12-24 میلی متری اشاره دهم . لنز تله ای می خواهید که فاصله 70-200 میلی متری داشته باشد اما اندازه و وزن نداشته باشد؟ احتمالاً برای این کار باید به سایر شرکت های ثالث اعتماد کنید. یا برای اندازه و وزن 70-200 میلی متر واقعی هزینه کنید و متوجه شوید که آیا پتانسیل کامل آن را می بینید یا خیر.
البته این رفتار با دوربین های APS-C به عنوان فرزند ناتنی زمانی بدتر شد که سنسورهای فول فریم به اندازه کافی مقرون به صرفه شدند تا فراتر از بازار حرفه ای خود به فروش برسند. سازندگان می توانند تمرکز خود را بر روی فول فریم (/بی توجهی به APS-C؟) به عنوان یک مزیت تبلیغ کنند، و اینکه دوربین واقعاً زیبا (/گران قیمت) APS-C که به تازگی خریداری کرده اید در واقع یک پله برای پیشرفت به گام های بعدی است. زیرا شما در مسیر ارتقاء قرار داشتید.
APS-C نباید یک پله ترقی باشد
اما بسیاری از کارشناسان بازار دوربین های عکاسی بر این عقیده بوده اند که تولید دوربین های APS-C نباید به عنوان یک پله برای ترقی به شمار آورده شود. کمپانی ها نباید کاربران را انتخاب کنند و سعی کنند یک دوربین بزرگتر و گرانتر به آنها بفروشند.
به عنوان یک عکاس علاقه مند، همیشه متوجه شده ام که تعادل اندازه، قیمت و کیفیت تصویر APS-C برای من مناسب است. با این حال، با ارزانتر شدن بدنههای فول فریم و بهتر شدن گوشیهای هوشمند، میتوانم بفهمم که چرا بسیاری از عکاسان مشتاق و همچنین تولیدکنندگان، روی فرمت بزرگتر تمرکز میکنند.
اما جدیدترین اخبار به دست آمده از تولید دوربین های جدید توسط کمپانی های بزرگی نظیر کانن ، نیکون و سونی و فوجی فیلم نشان میدهد که APS-C نیازی به فشردهسازی در جایگاهی کوچکتر ندارد.
آیا آینده ای برای دوربین هایی با سنسور APS-C وجود دارد؟
کارشناسان بازار دوربین و تجهیزات عکاسی بر این باور هستند، آنچه که احتمالاً بهترین فروش را در بین مدل های اخیراً عرضه شده دارد، آنهایی هستند که کمترین اطلاعات را به ما می گویند.
دوربینهای Canon EOS R10 و R7 احتمالاً فروش خوبی خواهند داشت: آنها دوربینهایی با قیمت رقابتی در بازار انبوه هستند (به همان اندازه که این روزها در بازار انبوه دوربینها وجود دارد) با یک نام تجاری قابل اعتماد در بر روی بدنه این دوربین ها چنین به نظر می رسد که آنها آخرین پیشرفت های AF را به بخشی از بازار می آورند که تا کنون از آن بی بهره بوده ایم . اما کارشناسان دوربین بر این باورند که Canon تلاش زیادی برای حمایت از علاقه مندان با لنزهای مقرون به صرفه انجام نخواهد داد و همچنان مجبور هستیم تا لنز های گران قیمت تری را به همراه این دوربین ها خریداری کنیم . آیا مانند Z50 و Z fc نیکون، آنها شبیه دوربین هایی هستند که قرار است فقط با لنزهای کیت خود استفاده شوند یا به سنگ پله ای برای فول فریم تبدیل شوند؟
نکته قابل توجه اینجا است که EOS R7 مانند دوربین های سری EOS 7D یک دوربین ورزشی نیمه حرفه ای با بافر بزرگ و عکاسی سریع نیست و هیچ شکاف آشکاری در سیستم نامگذاری برای قرار دادن چنین مدلی بین R7 و R6 وجود ندارد. به همین ترتیب، هیچ نشانه ای از جایگزینی D500 بدون آینه با فناوری Z9 وجود ندارد.
اما این به معنای پایان APS-C پیشرفته نیست. دوربین X-H2S فوجیفیلم فناوری Stacked CMOS و عملکرد های قابل توجهی را به درون بدنه دوربین های APS-C وارد می کند . 2500 دلار در مقایسه با دوربین های فول فریم ابتدایی و متوسط گران به نظر می رسد (شما می توانید Canon EOS R6 یا Sony a7 IV بسیار توانمند را با همان پول تهیه کنید)، اما فقط X-H2S و OM System OM-1 هستند که این دوربین ها را ارائه می کنند.
آغاز یک روند جدید :
در بین تمامی خبر ها ، کمپانی سونی از سه لنز جدید برای دوربین های سونی APS-C رو نمایی می کند که نوید دهنده آینده ای امید بخش می باشند . تولید این سه لنز با زوایای دید عریض نشان می دهد که جایگاه APS-C را نه برای عکاسان علاقه مند، بلکه بیشتر برای وبلاگ نویسی (و شاید کمی کار با گیمبال یا پهپاد، جایی که مزایای اندازه و وزن APS-C بسیار مهم است) بسیار مهم در نظر گرفته شده است . این منطقی است؛ یک سنسور کوچکتر می تواند سریعتر خوانده شود و راحت تر از یک سنسور بزرگتر می توان تصویر آنرا تثبیت کرد ، بنابراین به طور طبیعی استفاده از آن برای فیلمبرداری مقرون به صرفه تر می باشد. فراموش نکنیم که APS-C اساسا یک نسخه 3:2 از فرمت Super35 است که سالهاست برای فیلمها و ویدئوهای حرفهای استفاده میشود، بنابراین هیچ دلیلی برای نگرانی در مورد محدودیتهای کیفیت در آن وجود ندارد.
تهیه و تنظیم : ایده آل دوربین - نمایندگی تعمیر دوربین عکاسی در ایران