محو کردن یا بلور نمودن پس زمینه یکی از تکنیک های بسیار محبوب و رایج در عکاسی به شمار می آید . در واقع جدا نمودن سوژه از پس زمینه ؛ یکی از روشهای تاکید بر سوژه و برجسته نمودن و اهمیت دادن به آن در عکاسی بوده و  به طور خاص در عکاسی پرتره که انسان مهمترین بخش کادر بندی را تشکیل می دهد ؛ محو کردن پس زمینه یکی از روشهایی است که بر تاکید و اهمیت دادن به سوژه کمک   می کند .

عکاسان مبتدی که به تازگی با اصول و تکنیک های ترکیب بندی آشنا می شوند ؛ به طور معمول در جدا کردن سوژه از پس زمینه و بلور نمودن پس زمینه دچار مشکل می شوند . مات و محو نمودن پس زمینه به عوامل مختلفی بستگی دارد و یکی از اولین و مهمترین فاکتور های تاثیرگذار بر آن ؛ نوع لنز می باشد.

نکات مهم :

یکی از اولین ملاحظات موجود در تار شدن پس زمینه ؛ فاصله کانونی لنز است .

هر اندازه فاصله کانونی یک لنز بلند تر باشد ؛ حالت بلور شدن پس زمینه بیشتر می شود .

به عنوان مثال در دیافراگم  f/2.8 یک لنز با فاصله کانونی 200 میلیمتر ، تاری بیشتری نسبت به یک لنز 50 میلیمتر به وجود می آورد .

لنز های واید انگل ( دارای زاویه دید باز ) تاری چندان زیادی در پس زمینه به وجود نمی آورند .

هر یک از لنز هایی که دارای زاویه دید بازتر از حد نرمال هستند , حتی در دیافراگم های کاملا باز نیز ؛ تاری و محوی چندانی در پس زمینه ایجاد نمی کنند .

زاویه دید نرمال به فاصله کانونی 50 تا 55 میلیمتر بر روی سنسور فول فریم و 28 تا 34 میلیمتر بر روی یک سنسور APS-C گفته می شود .

یک لنز نرمال ؛ دارای زاویه دید شبیه به چشم انسان می باشد .

لنز موجود در تصویر بالا ؛ یک لنز تله فتو بسیار بلند است که حتی در دیافراگم های بسته نیز ؛ عمق میدان نسبتا محدودی را به دست می آورد .

رابطه دیافراگم با تار شدن پس زمینه در چیست ؟

در دنیای عکاسی عبارت “fast lens” ( لنز سریع ) برای لنز هایی به کار برده می شود که دارای یک دیافراگم بسیار باز می باشند .

لنز های کیت که به طور معمول به همراه دوربین های عکاسی به فروش  می رسند ؛ به دلیل دارا بودن دیافراگم های نسبتا کوچک , در تار و محو نمودن پس زمینه از کارایی چندان زیادی برخوردار نیستند .

لنز بالا با دارا بودن دیافراگم f/1.4 در زمره لنز های سریع دسته بندی می شود . این لنز علاوه بر داشتن یک دیافراگم بسیار باز ؛ در مات و محو نمودن پس زمینه نیز از قدرت عمل بسیار بالایی برخوردار است .

در تصویر بالا لنز Canon 24-105mm دارای بازترین حالت دیافراگم در f/4 می باشد . این لنز از سرعت عمل مشابه لنز قبلی برخوردار نیست .

نکته : در لنز های زوم از قبیل لنز Canon 24-105mm حالت بلور شدن پس زمینه در فواصل کانونی بلند نسبت به فواصل کانونی کوتاه به میزان بیشتری اتفاق می افتد . به عنوان مثال لنز Canon 24-105mm در فاصله کانونی 105mm نسبت به حالت 24mm ؛ محوی بیشتری در پس زمینه تصویر خود به وجود می آورد .

بیشتر بخوانید : تعمیر لنز کانن

تعریف فاصله کانونی در عکاسی

در حالت فوکوس لنز در بی نهایت ، به فاصله موجود  میان مرکز لنز دوربین  و نقطه ثبت تصویر بر روی حسگر ، فاصله کانونی عکس گفته می شود.

فاصله  کانونی در بی نهایت ، دورترین فاصله قابل مشاهده است و اصولا در این فاصله است که زاویه دید شما را تعیین می کند .

به طور کلی ، لنز ها بر اساس فاصله کانونی آنها دسته بندی می شوند .

لنز های استاندارد : لنز هایی هستند که دارای یک حالت پرسپکتیو مشابه چشم انسان  بوده و از بین آنها لنز های  50 میلیمتری به عنوان لنز های استاندارد دسته بندی می شوند .

لنز های لنز های واید انگل : لنز هایی با  زاویه دید باز هستند و این  در حالی است که لنز های دارای فاصله کانونی بلند تر  که زاویه دید بسته تری دارند و به همین دلیل آنها را  لنز های تله فتو می نامند .

تاثیر حالت های  فاصله کانونی

فاصله کانونی یک لنز از  تاثیرگذاری مستقیم بر روی عکس برخوردار است و از این روی لنز های مختلف برای ژانر های متفاوتی از عکاسی مناسب می باشند .

لنز های واید انگل : از لنز های واید انگل برای عکاسی طبیعت و منظره استفاده می شود

زیرا با استفاده از دامنه باز و وسعت دید این لنز ها صحنه های گسترده و بسیار بزرگ را می توان در درون کادر یک عکس قرار دارد .

لنز های واید انگل دارای پرسپکتیو اغراق شده ای هستند بدین صورت که اجسام ثبت شده با یک لنز واید ،به صورت کشیده شده  در طول تصویر دیده می شوند.

در زمان کار با یک لنز واید انگل این نکته اهمیت بسیار زیادی دارد که اجسام به صورت ناخواسته بر روی لبه های کادر تصویر قرار نگیرند و نکته مهمتر آنکه این لنز ها برای عکاسی از فواصل بسیار نزدیک مناسب نیستند زیرا باعث بزرگتر دیده شدن اجزای صورت انسان و ایجاد حالت تخریب در عکس و سوژه می شوند .

برخلاف لنز های واید انگل  ؛ لنز های تله فتو باعث تخت شدن تصویر می شوند بدین صورت که در عکس های ثبت شده با این لنز ها ، پس زمینه و پیش زمینه تصویر به صورت نزدیک تر به هم دیده می شوند .

استفاده از این لنز ها برای مواقعی مناسب است که می خواهیم از یک کادر بسته برای بیرون نگه داشتن عناصر ناخواسته از کارد تصویر ، استفاده نماییم .با توجه به قابلیت های بیان شده ؛ از لنز های تله فتو بیشتر برای عکاسی پرتره استفاده می شود .

نتیجه گیری

برای به دست آوردن بهترین حالت محو شدن پس زمینه ، نکات زیر را به خاطر داشته باشید .

1 – فواصل کانونی بلند تر دارای عملکرد بهتری نسبت به فواصل کانونی کوتاهتر هستند .

2 – یک لنز با دیافراگم بسیار باز ؛ نسبت به یک لنز با دیافراگم بسته تر  ، تاری بیشتری در پس زمینه سوژه خود به وجود می آورد .

3 –لنز سریع به یک لنز با دیافراگم بسیار باز f/2.8 یا باز تر گفته می شود .

4 – لنز های واید انگل انتخاب مناسبی برای تار نمودن پس زمینه نیستند .

5 – لنز های دارای فواصل کانونی نرمال تا فواصل کانونی بلند ( تله فتو ) دارای بهترین حالت تار نمودن پس زمینه هستند .

6 – در زمان استفاده از یک لنز زوم ؛ بلند ترین فاصله کانونی  موجود در لنز بهترین حالت تار شدن پس زمینه نسبت به فاصله های کانونی کوتاهتر را به وجود می آورد .

لینک های مفید :

آشنایی با بخش تعمیر دوربین کانن

آشنایی با بخش تعمیر دوربین سونی

آشنایی با بخش تعمیر دوربین نیکون

تعیین تعداد شاتر دوربین